İnsanın hayatındaki en önemli olaylardan birisi evlilik. 

Ben hayatı evlenmeden önce ve evlendikten sonra ikiye ayırıyorum. Ayrıca kişinin yaşı ne olursa olsun evlenme yaşını ömrün yarısı olarak görüyorum. 

Kimilerinin kısmeti açık oluyor, sıkıntı ya da ızdırap duymadan kendisini evliler arasında buluyor. Kimileri ise ya kısmetleri kapalı olduğundan ya da başka sebeplerle evliliğe adım atmakta zorlanıyorlar.

Kimileri için evlilik bir dinginlik, sakinleşme, düzenli bir hayata başlangıç olarak sayılıyor. Özellikle de erkekler tarafından.

Bekarlık süresince onlarca kız arkadaşı olan, her türlü haltı yiyen erkek, evlenmek istediğinde beraber olduğu kızlardan hiçbirini kendisine eş olarak görmez.

Hatta kendi hayat ve yaşam tarzına ters bir şekilde, evinin hanımı olacak, mümkünse muhafazakar bir kişiliğe sahip eş arar. Onlara göre kızlar da iki gruba ayrılıyor; gezilecek olanlar ve evlenilecek olanlar.

Yıllar önce İstanbul’da aynı mahallede oturduğumuz Aysun Abla askerliğini yeni bitirmiş oğluna kız bakıyordu. Bu sebeple, “hamarat, inançlı, mümkünse hafız bir kız varsa bana haber verin” diye etrafa haber salmıştı. 

Kendisinin de üç kızı vardı ve hepsi oldukça rahat, açık saçık kızlardı. 

“Aysun Abla niye oğluna hafız kız arıyorsun?” diye sorduğumda: “Oğlumu biliyorsun serserinin teki. Belki hafız bir kızla evlenirse değişir” diye cevap vermişti.

Eee madem öyle hafız kızlar serserileri yola getiriyor, sen neden üç kızını da hafız yetiştirmedin Aysun abla? En azından üç delikanlının yola gelmesine sebep olurlardı!”

Toronto’da evlenme yaşına gelmiş hatta geçiren birçok arkadaşımın da Aysun Abla kafasında olması oldukça şaşırtıcı. Özellikle de erkelerin. 

Kızlar daha çok hayatı doyasıya yaşamak, eğlenmek, gezmek, tozmak peşinde oldukları için pek muahafazakar yapıdaki erkeklerle evlenme taraftarı değiller. “Her nedense erkektir, yaptıkları elinin kiridir” anlayışındalar.  

Ama erkekler, namus konusunda (sadece kendi namusları) oldukça milliyetçiler. Bu yüzden de evlenecekleri kişiyi seçerken muhafazakarlaşıyorlar.

 “Senin çevren geniştir. Tanıdığın helal süt emmiş kız arkadaşın varsa benimle tanıştır. Evlenmek istiyorum” diyen erkek arkadaşlarıma şüpheyle bakıyorum.

Sen kendin helal süt emmiş gibi davranıyor musun? 

Onlarca kız arkadaşın olmuş. Eline erkek eli değmemiş bir kızı hakediyor musun?

Diyelim ki kendine bunu hak gördün. Evlendikten sonra eşini aldatmayacağın ne malum?

Evlenince düzelirim yalanına kendin inanıyor musun?

Kendi adıma evleneceğim kişinin böyle bir kişiliğe sahip olmasını asla istemem. 

Ben temizsem, eş olarak seçeceğim kişi de benim kadar temiz olacak. Evlenince düzelir yalanına asla inanmam. Ne de olsa beşikte giren huy teneşirde ancak çıkar.

Alırken kazanmak!

Çoğu kişi için Kanada’da en fazla yapılan, en güzel yapılan şey alışveriş. İndirimler de alışverişi hem eğlenceli hale getirirken hem de tasarruf yapmamıza imkân sağlıyor. Pandemi bu zevkimize çomak soktu ama yine de alışveriş tutkum devam ediyor. 

Uzunca bir zamandır normal fiyatından pek ürün almıyorum. İndirimler sağolsun. Özellikle mutfak alışverişi için posta kutusuna bırakılan flyerları tek tek inceliyorum. Evime yakın üç tane farklı büyük markette hangi ürünler indirimde ise gidip onları alıyorum.  

Giyecek ya da ev eşyası için de aynı şekilde davranıyorum. Bazen yüzde 70’lere varan indirim yakalamak bile mümkün oluyor.  

Böyle davranan bir tek ben değilim. Çevremdeki hemen hemen herkes benim gibi davranıyor. Birşey anormal indirime girdi mi diğerlerine de haber veriliyor.

Kadınlar arasında bir flyer kültürü oluştu diyebiliriz. Ama işi abartanlarımız da yok değil. İndirimde diye ihtiyacının kat kat fazlasını alanlar mı ararsınız, ihtiyacı olmayan ürünü alanlar mı?

Neyseki ben bu seviyede indirim delisi henüz olmadım.