Çirkin adamın güzel karısı olur der atalarımız. Aynı şekilde çirkin kadının da güzel kocası. “Allah sana çirkin şansı versin” ya da “Sende çirkin şansı var” sözleri de bu sebeple ortaya çıkmış olsa gerek.

Şöyle çevreme bir bakınca bu sözün doğruluğunu ispatlayan çok sayıda örnek görüyorum.

Allah herhalde böylece çirkinin hakkını korumuş oluyor. Sonuçta güzel olmak da çirkin olmak da bizim elimizde değil. Yaradan nasıl uygun gördüyse öyle oluyor.

Kişisel bakım yöntem ve ürünleriyle ya da son zamanlarda sıkça başvurulan estetik operasyonlarla bunu bir nebze olsun değiştirebilmek mümkün; ama o da bir yere kadar.

Gerçi güzellik kavramı göreceli bir kavram. Birine çok güzel görünen bir başkasına pekala öyle görünmeyebilir.

Ama bu kavram üzerinde mutabık kalınan ortak bir evrensel kanaat da söz konusu.

Bahsettiğimiz dış güzellik.

Çirkin bir görünüşü sempatik hale sokan, beğenilmesini sağlayan çoğu zaman iç güzelliğidir. Halk arasındaki tabiriyle huyu suyu iyi olanın dış görünüşüne pek bakılmaz.

Gerçi iç güzelliği yanında çirkini güzel gösteren değişik etkenler de yok değil. Bunların başında para geliyor.

Üniversitede hocalarımızdan birisi bu çağda gerçek aşkın olamayacağını söylerdi. Makam, para ve diğer bazı dış etkenlerin insanları duygularını doğrudan etkilediğini ve bu etkilenme sonrası yaşanan aşkın ise gerçek aşk olmadığını savunan hocamız, aslında aşık olunan kişi değil; para, makam vb. şeylerdir. Bu şeyleri o kişiden çıkarın alın, bırakın aşık olmayı geriye kalanın yüzüne bile bakmazsınız derdi.

Hocamızın bu tespiti tabii ki herkes için geçerli değil. Bir de aşkın gözünün kör olması hali var. Sevenin gözüyle bakma hali var. Güzel bakan güzel görür hali var. 

Bazı kişiler de var ki tüm çirkinliğine rağmen ilgi çekmesini becerirler. Etrafında anlaşılması zor bir şekilde pervane olanlar vardır. Kemiği seviliyor ya da şeytan tüyü var denen tipler bunlar. Bu tiplere oldum olası hayretle bakarım.

Eldekinin kıymetini bilmek!

   Bir güzellik merkezi işleten kişi yanında çalışan tüm kuaförleri toplayıp nasihatte bulunur. Sizin en değerli müşteriniz kuaför koltuğunda oturan müşterinizdir”, der ve ekler:

“Eğer koltukta bir müşteriniz varsa bütün ilgiyi, alakayı o kişiye verin. O kişinin kendisini kral ya da kraliçe hissetmesini sağlayın. Siz müşterinizin saçını yaparken kapıdan kim girerse girsin, bu Celine Dion da olabilir, bir başkası da… sakın ilginizi çekip o kişiye yönelmeyin. Özellikle kapıdan ilk kez giren bir kişi sizin devamlı müşterinizden asla kıymetli olamaz ve de olmamalıdır. Bu nasılsa bizden, devamlı geliyor, diyerek boş bulunmayın ve müşterinizi rencide etmeyin. En iyi müşteri eski müşteridir, gel geç ise müşteri bile değildir.”

Bir işletme sahibinin yanında çalışanlarına verdiği nasihat bu. Aslında bu nasihat hepimize.

Bir çok defa elimizdekinin kıymetini bilmeyip başkalarına daha fazla değer veriyoruz. Dostluklarımızda da durum bu, ticaretimizde de. 

Dostun eskisi makbuldur sözünü unutuyoruz çoğu zaman. Kimi zaman elin kadını veya erkeği eşten daha çok değer görüyor.

Yüzde 90 Türk müşterisi olan işletmeler yüzde 10’luk yabancı müşteriyi daha kıymetli buluyor.

Bir yabancıya, bir başka dinden olana gösterilen hoşgörü, kendi milletinden, kendi dininden olandan esirgeniyor.

Bazen, bizim mahallenin çocuğudur, salla gitsin, bir şey olmaz, deniliyor.

Bütün bunlar olurken de bakıyorsun “bizden dediğin” zaman içinde elinin altından kayıp gidiyor.