Bir şekilde imkanını buldunuz, Kanada’ya geldiniz. Türkiye’den binlerce kilometre ötede yeni bir hayata başladınız.
İlk önce Türkiye’den bir cennet olarak görünen Kanada’nın hiç de güllük gülistanlık olmadığını anlıyorsunuz. Burada da hayat şartları ağır, çok çalışmak gerekiyor. Çoğu zaman mesleğiniz dışında işler yapmak zorundasınız.
Göçmen olmanın getirdiği zorluklar ile mücadele sizi hem fiziken hem de ruhen yoruyor.
Tüm bu süreçten geçerken Türkiye’deki aile, eş ve dostunuz ile de mücadele etmek zorundasınız. Yurt dışına çıkan birisinden beklentileri oldukça yüksek. Onlara göre, yurt dışında para sokaklardan süpürülüyor, herkes en iyi maaşla, en iyi işlerde çalışıyor. Devlet her türlü desteği, konforu sunuyor.
Kısacası, ekmek elden, su gölden bolluk ve bereket içinde rahat bir yaşam sürülüyor.
Onların beklentilerini karşılayacak bir pozisyonda değilseniz, yani güzel bir işiniz, eviniz, arabanız, bolca paranız yok ise suçlu sizsiniz, beceriksizsiniz.
Göçmenlerin çoğunun, Türkiye’de ticarete atılmak için tek eksiği sermayesi olan, peşin almayı düşündüğü daireye sıkışan veya kredi kartına biraz borcu olan bir kardeşi, akrabası ya da arkadaşı vardır. Kimileri de zaten kurban seçilmiştir aile içinde ve yurt dışına gönderilmiştir. Çalışacak ve Türkiye’dekilere bakacak.
Ömür biter, Türkiye’dekilerin istekleri, beklentileri hiç bitmez.
Göçmenlerin yüzde 90’ının telefonunu Türkiye’den hiç kimse aramamıştır. Göçmenlerin yüzde 99’unun Türkiye’den misafiri olmamıştır.
Ancak, bir hafta aramasa göçmen “hiç aramıyor”, birkaç yıl gitmese “hiç gelmiyor” diye damgalanır. Hayatınızda kimseden bir tek hediye görmemişsinizdir ama herkes sizden hediye bekler. Almazsanız adınız cimridir.
Bazen sizi sıkan eğer hayattalarsa bizzat anne veya babanızdır. Onların ki biraz da evlat hasretinden, evlat sevgisinden olsa gerek bazen bilerek bazen de bilmeyerek baskıyı kurarlar üzerinizde. Genelde taraf değillerdir uzak diyarlarda yaşamanıza. Sürekli sorgularlar bu tercihinizi. Ölümümüzde yanımızda olmayacak mısınız? gibi can alıcı sorular sorarlar. Çoğu zaman kendilerine göre haklılardır da. Ancak sizin de kendinize göre haklı nedenleriniz olduğunu ıskalarlar çoğu zaman. Bazen bizzat Kanada’daki eşiniz ya da çocuklarınız sizi sorgular. Onlara Türkiye’deki rahatlığı, zenginliği sağlayamadığınız takdirde başlarlar acımadan vurmaya. Kıyaslamalar başlar, ruhunuz daralır. İşin içine aileler de girer Türkiye’den. Böyle durumlarda bazen yuvalar da yıkılır gider.
Bazı durumlarda Türkiye’dekilerin beklentileri ve istekleri çok da kötü değildir, maddi beklentileri yoktur, iyiliğinizi isterler. Yaban ellerde sürünmenizi istemezler. Bu yüzden Kanada’daki durumunuzla yakından ilgilidirler. Siz Kanada’da iyi bir iş sahibi olunca, iyi bir eğitim alınca, ev alınca, iyi arabaya binince, her yıl tatile gidince sizin adınıza sevinirler.
Eş dostun bu masum beklentisi de büyük bir baskıya dönüşür üzerinizde.
“Kanada’ya geleli yedi yıl oldu. İlk beş yıl özellikle Türkiye’deki ailem bana hayatı zindan etti. Hergün Kanada’ya gelişimi, yaşantımı, işimi, kazancımı sorguladılar. Maddi olarak sıkışık olduğum zamanlarda ne işin vardı orada; geri dön diyerek baskı yaptılar. Bu baskıdan kurtulmak ve iyi durumda olduğumu göstermek için hazır olmadığım halde bir ev aldım. Evi aldıktan sonra Türkiye’deki ailemin rahatladığını ve üzerimdeki baskının kalktığını gördüm. Evin taksitlerini ödemede oldukça zorlanıyorum ama iki yıldır kimse bana niye Kanada’ya gittin demiyor” diyor bir göçmen kardeşimiz.
Bazen baskıdan kurtulmak sözlerine yer verdiğimiz kişinin ki kadar kolay olmuyor.
Türkiye’den gelen baskılar yüzünden bir çok kişi de kısa zamanda, kısa yoldan köşeyi dönmek istiyor. Kimisi ise baskılara boyun eğerek geri dönüyor.
Bir göçmen için bu durum mahalle baskısı olarak tanımlanabilir, hem de gerçek mahalle baskısı.
Bu baskıya boyun eğenler de var, baskıdan rol yaparak kurtulanlar da. Gerçekten başarılı olup baskıdan sıyrılanlar da var, baskıya dayanamayıp sıyıranlar da.
