Yıllar önce yayımlarımız ile ilgili bizlere ulaşan eleştirilere ‘gazetecilik zor zanaat’ diyerek cevap vermiştik. O yazı şöyleydi:
‘Gazetecilik zor zanaat. Hele bu işi bir etnik grup için yapıyorsanız bu zorluk bin kat daha artıyor.
Buna ilaveten Türkler gibi hem sayısı az hem de bölünmüşlük katsayısı yüksek bir topluma yönelik yapıyorsanız işin içinden çıkmak imkansız bir hal alıyor.
Her görüşün sahibi kendi görüşüne yakın bir yayın arzuluyor. Bu arzuya uymayan haber, resim ve hatta reklamlardan yola çıkılara gazete en acımasız şekilde eleştiriliyor.
Biz okuyucuların eleştiri ve önerilerine her zaman açığız. Ancak eleştiriler bağnazlık seviyesinde gezerse karşılık bulması beklenemez, beklenmemelidir de.
Aldığımız eleştirilerin alıntıları okuyunca ne demek istediğimiz daha iyi anlaşılacaktır.
– ‘Cami resmi büyük Atatürk resmi gazetede küçük girmiş. Bu gerici gazeteyi bana bir daha göndermeyin’.
– ‘Türk düşmanı bir adamla röportaj yaptığınız için sizi kınıyorum’.
– ‘Belim sakat diye taktığım bel korsesi yüzünden giysilerim eskiyor. Welfare giysi parası vermek istemiyor. Siz gazetecilik yapsanız bu soruna eğilir, sorunu çözersiniz’.
– ‘Karikatür sayfalarındaki tiplemeler çok çirkin. Bu Türklüğe hakarettir’.
– ‘Sırtı açık olan kadın resmini gazeteye niye koyuyorsunuz kardeşim. Bu gazeteyi aile gazetesi biliyorduk biz’.
-‘ Gazete dinsiz gibi duruyor. Dinli yapsanız daha çok kişi okur’.
– ‘Bu devirde hem de Kanada’da din mi olurmuş. Ramazan hakkında niye yazılar koyuyorsunuz’.
Bunlar sadece birkaç alıntı. Bunlar gibi yüzlerce mesaj alsanız siz ne yaparsınız?
Bizler mesaj sahiplerinin geçmişlerine birer rahmet okuyoruz ve Allah’tan bu yayını sürdürebilmek için sabır diliyoruz.’
Devir değişti, eskisi gibi postayla mektuplar almıyoruz. Sözünü söyleyecek olan sosyal medya platformalarından fazlasıyla söylüyor. Eleştiriyi hakaret sananları engel koyma, takipten çıkarma gibi güzel seçeneklerle uzaklaştırıyorsunuz.
Son dönemde bir de sosyal medya bekçileri çıktı. Paylaşımlar altına negatif şeyler yazmaktan hoşlanan tipler bunlar. Özellikle de ilanların altına. Kiralık ev ilanları ise fazla hedefte olanlar.
Nusret’e laf yetiştiren seyyar arabalı köfteci gibiler.
Zannediyorlar ki, herkesin bütçesi, zevki, ihtiyacı, beklentisi, memnuniyet ve mutluluk derecesi aynı.
Acaba bu kişiler Starbucks’a gidip Tim Hortons’ta 1.75 dolar olan kahve için neden 2.75 dolar alıyorsunuz ya da Metro’ya gidip Food Basics’te fiyatlar bu kadar da siz niye pahalı satıyorsunuz diyorlar mıdır merak ediyorum.
Resmî Gazete ve Millî Gazete!
Türkiye’de yeni mezun olmuş ilahiyat mezunu din görevlileri atamalarının yapılacağı salonda toplanmışlar. Herkesin ataması yapılıp görev yerleri belli olduktan sonra üst düzey bir görevli onlara hitaben bir konuşma yapmış. Konuşmasında artık devletin birer memuru olduklarını, yani devletin adamı olduklarını hatırlatmış ve bundan böyle söylemlerine, hareketlerine dikkat etmeleri gerektiği konusunda öğütler vermiş.
Yeni ataması yapılanlardan bir tanesi “bizim atamalarımız Mîlli Gazete’de yayınlanacak mı?”, diye sormuş.
Bir anda sinirlenen üst düzey görevli “ben size ne anlatıyorum siz daha şimdiden ne yapıyorsunuz… Sanırım Resmî Gazete demek istedin, değil mi?”, diye çıkışmış.
Bu olay doksanlı yıllardan yaşanmış gerçek bir olay. Şimdilerde üst düzey görevliler yeni devlet memuru olan ilahiyatçılara bu tür nasihatler veriyor mudur?
