2012 yılında Türk Standartları Enstitüsü (TSE) Başkanı Hulisi Şentürk’ün katılımıyla TSE Kanada çözüm ortaklığı ofisi açılmış, çözüm ortağı ise Brampton’da yerleşik Yunus Services Inc adındaki bir firma olarak duyurulmuştu. 

Açılışa dönemin Toronto Başkonsolosu Ali Rıza Güney ile Toronto Ticaret Ataşesi Mehmet Tan da katılmıştı. 

Aynı gün Hulisi Şentürk, Kanada Türk Ticaret Odası’nın düzenlediği toplantıya katılmış ve TSE Kanada ofisi ile ilgili iş dünyasına bilgilendirme yapmıştı. 

Ancak, TSE Kanada Ofisi’nin açılışıyla ilgili dikkatimizi çeken bazı gariplikler vardı. Bu gariplikleri yine bu köşeden ‘TSE’deki kalite problemi’ başlığıyla açılıştan bir süre sonra ele alıp şöyle demiştik:  

‘Türk Standartları Enstitüsü (TSE)’nün Kanada’da çözüm ortaklığı ofisi açtığını daha önce duyurmuştuk.

Açılış için TSE Başkanı Hulisi Şentürk ve beraberindeki heyet Toronto’ya gelmiş ve Toronto’daki resmi görevlilerle birlikte ofisin açılışını gerçekleştirmişlerdi. 

TSE Başkanı, aynı gün akşamı Kanada Türk Ticaret Odası’nın düzenlediği toplantıya katılmış ve iş dünyasını bu ofisin varlığından haberdar etmişti. Ancak, çözüm ortaklığı ofisinden yetkililerin bu toplantıda olmaması dikkatleri çekmişti. 

Ayrıca, çözüm ortağı nasıl bulunmuş, hangi kriterlere göre değerlendirme yapılmış bilgi alamadık. Böyle önemli bir olay için basına neden haber verilmediği de ayrı bir soru işareti. 

Merak ettiklerimizi öğrenebilmek için toplantı sonrası başkandan röportaj talep etmiş, bir sonraki gün görüşmek üzere sözleşmiştik. Ancak verilen söz tutulmamış, nezaketen de olsa görüşmenin olamayacağı tarafımıza bildirilmemişti. 

Çözüm ortaklığı ofisi haberi gazetemizde yer aldıktan sonra, TSE’nin Kanada’daki hizmetleri hakkında, özellikle de helâl gıda konusunda bilgi almak isteyen okuyucularımız oldu. Halkı daha iyi bilgilendirmek amacıyla çözüm ortaklığı ofisi ile görüşmek istedik ve bu isteğimizi yazılı olarak kendilerine bildirdik. Bir cevap alamayınca telefon açtık ve cevap veren olmadığından telesekretere mesaj bıraktık. Ancak aradan uzunca bir süre geçmesine rağmen geri dönen olmadı. 

TSE’nin başta kendi başkanı olmak üzere, çalışanlarını ve çözüm ortaklarını da kalite testinden geçirmesi gerekiyor anlaşılan. Ortada bir kalite problemi var ve bu açıkca kendini gösteriyor.’

TSE Kanada Ofisi’nin açılışının üzerinden sekiz yıl geçti. Bidiğimiz kadarıyla bu ofis hiçbir zaman faaliyet göstermedi. Resmi olarak açılan, gerçekte ise hiç açılmayan bir ofis durumu var. 

Resmi internet sitesinde TSE’nin şu anda sadece Azerbaycan, Kazakistan, Özbekistan, KKTC ve Suudi Arabistan’da temsilcilikleri olduğu belirtiliyor. Halbuki 2013 yılında TSE’nin 27 ülkede 39 yurtdışı ofisi bulunduğu söyleniyordu. 2014 yılı hedefi ise 50 ülkede ofis açılması yönündeydi. 

TSE’de kesin standart dışı bir şeyler oldu ama ne oldu? 

Ortak özelliklerimiz!

   Türkiye’deyken çalıştığım televizyon kanalında yönetimce yapılan duyurular yazılı olarak haber merkezinin çeşitli yerlerindeki panolara asılırdı. Çalışanlar da Haber Dairesi Başkanı’nın sekreterine giderek okudukları duyuruları bir de sözlü olarak teyit ettirmek isterlerdi. Sonrasında ünlü bir senarist olan zamanın sekreteri arkadaş bu durumu, “Bizler, gördüğüne değil duyduğuna inanan milletiz”, şeklinde tanımlardı.

Gerçekten de öyle, değil mi?

– Bu sayı ne var haberlerde?

– Buyrun okuyun; en son gazete.

– Manşette ne var?

– Yazıyor orada.

– Hayırdır ne olmuş böyle, anlatsana? 

– Haberde tüm detaylar var.

– (Bir müddet sonra) Bu haber gerçek mi?

-Haberde ne deniyorsa o.

Bu şekilde diyalogları tekrar tekrar yaşıyoruz.

Vaktimiz haberleri sesli olarak insanlara okumakla geçiyor. Okuduktan sonra bir de kritik faslı var.

Millet olarak bir başka özelliğimiz de uyanık geçiniyor olmamız. Ancak uyanıklığı sadece dürüstlere karşı yapıyoruz, sahtekârlara karşı ise oldukça cömertiz.

Bir kaç yıl önce birisi, ucuz sigorta bulduğunu ve sigorta yapan kişinin güvenilir olup olmadığını sormak için bizi aramış, kendisine “Bu işte bir sahtekârlık seziyoruz. Sakın almayın”, cevabını vermiştik.

Aynı kişi bu konuşmadan kısa bir süre sonra arayıp, “Ben sigortayı aldım ama sahte çıktı. Ne yapmalıyım”, deyivermişti. İnsanın basiretinin bağlanması tam da bu olsa gerek. 

Bir zamanlar Avrupa’da yüksek kâr payı adı altında para toplayan holdinglere kucak açmış çok sayıda camisi de olan bir kuruluşun başındaki kişiye, insanların dolandırılmasında sizin de payınız var mı diye sorduğumda, “Tamahkârlarla sahtekârlar buluşmuş”, demişti.

İşin özeti bu… 

Köhne bir şehir

Her an çökecekmiş gibi duran köhnemiş yapılar, bitişik nizam binalar, patates tarlasına dönmüş yollar. Paslanmış tek şeritli demir yığını uzun köprüler. Trafik tam bir keşmekeş. Zaman zaman İstanbul trafiğine rahmet okutan cinsten. Hem sürücülerin, hem de yayaların kural falan taktığı yok. 

Her yönüyle New York Brooklyn’in kopyası bir şehir. 

Toronto’daki ekonomik canlılığın ve dinamizmin yüzde birine bile sahip olmayan bir şehir. 

İnsanı körelten, durağanlaştıran, rahatlığa alıştıran, tembelleştiren bir şehir. 

Bir zamanlar Kanada denilince ilk akla gelen ancak zamana yenik düşen, fakirleşen, eskiyen, kendini yenileyemeyen bir şehir. 

Evet, benim gözümden Montreal böyle görünüyor. 

Bir zamanlar beraber oturup kahve içtiğimiz kişilerden bazıları önemli makamlara atanmışlar. Örneğin Montreal’den Selim Argun Diyanet İşleri Başkan Yardımcısı, Toronto’dan Mustafa Göksu Katar Büyükelçisi ve Ahmet Hamdi Karahan Toronto Diyanet Ataşesi olmuş. Demem o ki: kahve içmek iyidir.